Beeld: Michèle Margot
Interview

Waarom Yasmina Khababi (27) al duizend gratis maaltijden uitdeelde

Met haar bezorgservice Freshtable zorgt de 27-jarige Yasmina Khababi voor duurzame, goedkope maaltijden – soms zelfs gratis. Er werken vooral nieuwkomers. ‘Ik wilde iets opzetten wat klimaatverandering én ongelijkheid aanpakte.’

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Op een lege maag kun je geen revolutie voeren. Dat wisten de Black Panthers al, die in de jaren 60 gratis ontbijt uitdeelden aan zwarte schoolkinderen in de VS. Honger was volgens hen namelijk geen pech, maar een vorm van onderdrukking. Rond dezelfde periode kwam er in Europa en de VS een voedselbeweging op gang die zich richtte op duurzaamheid, eerlijke prijzen en diervriendelijkheid.

Amerikaanse activisten spreken van ‘food apartheid’: niet iedereen heeft toegang tot vers eten

Een nieuwe generatie food activisten gooit het roer om en legt juist de nadruk op ongelijkheid. Amerikaanse activisten gebruiken zelfs de term ‘food apartheid’ om duidelijk te maken dat de politiek bepaalt wie toegang heeft tot vers voedsel: zo staan er in zwarte wijken meer fastfoodzaken en minder supermarkten. Hetzelfde geldt voor arme wijken in Nederland, en dat heeft gevolgen voor de gezondheid: in deze wijken kampen relatief veel mensen met onder meer suikerziekte, longziekten en hart- en vaatziekten.

De 27-jarige Yasmina Khababi richtte Freshtable op, een bezorgservice van duurzame maaltijden voor een lage prijs. Freshtable neemt voornamelijk nieuwkomers in dienst, deelt regelmatig gratis maaltijden uit en heeft een podcast over duurzaamheid en de voedselindustrie. “Ik ben opgegroeid in een Marokkaans gezin en kookte veel met mijn moeder en oma. We kweekten groenten en kruiden in onze tuin. Van hen leerde ik dat vers en gezond eten niet moeilijk hoeft te zijn. Maar het wordt moeilijk gemaakt, met hoge prijzen en ingewikkelde termen. Ooit vroeg ik mijn moeder om een veganistische couscous te maken. Ze zuchtte diep, totdat ik zei: de couscous die je altijd maakt ís veganistisch! Daar stond ze nooit bij stil.”

OneWorld portretteert mensen die zich inzetten voor een betere buurt, school, of werkomgeving. De Verenigde Naties en miljoenen betrokken burgers spraken hiervoor de duurzame werelddoelen af (SDG’s), die we in 2030 moeten halen. Denk aan gendergelijkheid, géén armoede, betaalbare en duurzame energie en kwaliteitsonderwijs voor iedereen. De Goal Getters in deze rubriek gaan daar nu al voor. Geïnspireerd? Check hier wat jij kunt doen.
“Veel collega’s bij Freshtable uit Syrië, Ghana of Egypte zeggen dat ze niet bezig zijn met duurzaamheid, maar ze hebben wél thuis geleerd om de lichten uit te doen, zwerfafval op te ruimen, zuinig te zijn en vers voedsel te eten. Voor ons is juist dat de essentie van duurzaamheid: je gezond verstand gebruiken en teruggrijpen op kennis die er allang was. In veel niet-westerse keukens is het bijvoorbeeld heel normaal om weinig vlees en zuivel te gebruiken. Alle maaltijden van Freshtable zijn standaard vegetarisch, maar je kan er vlees aan toevoegen; dan betaal je extra.

Het frustreerde me dat niemand het verband legde tussen migratie, klimaatverandering en ongelijkheid

Tijdens mijn studie Bestuurskunde in Rotterdam hielden veel medestudenten zich bezig met het klimaat óf met vluchtelingen. Het frustreerde me dat het verband nooit werd gelegd: migratie en klimaatverandering hebben alles te maken met ongelijkheid. Ik wilde dan ook iets opzetten dat beide thema’s tegelijk aanpakt. Een groot deel van ons team bestaat uit nieuwkomers, die we een stage of baan gaven in hun eigen vakgebied. We vragen een accountant niet om in de keuken te staan, zoals je helaas nog vaak ziet.”
Inmiddels levert Freshtabel zo’n zestig à honderd maaltijden per week bij mensen thuis, in veertien steden door heel Nederland. “En bij ons Share a Meal-project, kunnen mensen een maaltijd kopen en doneren. Zo hebben we al duizend gratis maaltijden uitgedeeld aan twee azc’s, een daklozenopvang en een vrouwenopvang.”
Food-activisme: eten in het verzet

Verschillende bewegingen gebruiken voedsel als vorm van verzet. In de jaren 80 had je in de VS het antikapitalistische netwerk Food not Bombs. Zij bereidden veganistische en vegetarische maaltijden van voedsel dat weggegooid zou worden, en deelden die uit tijdens protesten tegen imperialistische oorlogen. Sinds de jaren 90 strijdt het internationale collectief La Via Campesina (Spaans voor ‘de boerenmanier’) voor wat zij ‘voedselsoevereiniteit’ noemen. Dat is het recht van boeren en oorspronkelijke bewoners wereldwijd om zélf te bepalen wat ze produceren en eten, zonder inmenging van buitenlandse overheden of bedrijven.

Chef-kok Lelani Lewis vertelt het Caribische koloniale verhaal

Vlees duurder maken? Dat kan averechts werken

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons