Beeld: Brothers91/iStock

10 procent inflatie: was dat te voorkomen?

In 2022 zag Nederland de hoogste inflatie in bijna vijftig jaar: gemiddeld waren prijzen 10 procent hoger dan in 2021. Niets aan te doen, kun je denken, maar inflatie is geen ontembare natuurkracht. Vier vragen en antwoorden over het inflatiespook.

Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
Update van de redactie 10 januari 2023

In 2022 stegen prijzen in Nederland met gemiddeld 10 procent ten opzichte van 2021. Dat is de hoogste inflatie sinds 1975, vlak na de oliecrisis. Vooral energie was in 2022 veel duurder: gemiddeld over het jaar ruim twee keer zo duur als in 2021. In 2021 was de inflatie 2,7 procent ten opzichte van 2020.

Een eerdere versie van dit artikel verscheen op OneWorld.nl op 27 september 2022.

Wat ís inflatie?

Inflatie is de gemiddelde prijsstijging van spullen en diensten. Denk aan boodschappen, kleding, huur of een bezoek aan de kapper. Bepaalde categorieën tellen zwaarder mee omdat ze een groter deel uitmaken van de gemiddelde consumptie, zoals energie en voedsel. En wat is dankzij de oorlog in Oekraïne een stuk schaarser en dus duurder? Juist, die twee zaken.

Als de inflatie straks weer daalt, wordt alles niet zomaar weer goedkoper

Dat resulteert in historische inflatiecijfers. In piekmaand september lagen de prijzen volgens het CBS ongeveer 17 procent hoger dan een jaar eerder. Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben we niet zulke hoge inflatie gezien. Ook als de inflatie straks weer daalt, wordt alles niet opeens weer goedkoper. Dat is pas het geval als we volgend jaar een negatieve inflatie, ook wel deflatie genoemd, van dezelfde grootte hebben. Zolang dat niet zo is, blijft alles structureel duurder.

Wat zijn de gevolgen van inflatie voor burgers en economie?

Hoewel deze hoge inflatie ook mensen met een hoger inkomen niet ontziet, raakt het huishoudens met lagere inkomen relatief harder. Hoe lager je inkomen, hoe groter het deel van je inkomen dat doorgaans opgaat aan energie en voedsel. Nu dat deel explosief toeneemt, blijft steeds minder inkomen over dat je kunt besteden aan andere dingen. Voor mensen rond modaal inkomen is dat het verschil tussen een beetje leuk leven of elke cent omdraaien. Voor mensen die al elke cent omdraaiden, betekent het nog grotere armoede. Zo vormt de hoge inflatie een stuwende kracht achter nóg meer ongelijkheid.

Werkgevers verhogen de lonen nauwelijks, terwijl hun winstmarges prima zijn

Stegen de inkomens net zo hard als de inflatie, dan was er niks aan de hand. Helaas is dat niet aan de orde. De meeste werkgevers verhogen de lonen niet of nauwelijks, hoewel hun winstmarges meer dan prima zijn. Dat komt doordat de meeste bedrijven de hogere prijzen volledig doorberekenen aan hun klanten. Zo komt die winst niet terecht bij de mensen die het werk doen, maar bij een handjevol aandeelhouders.

Dat terwijl het juist cruciaal is om de inkomens van mensen op peil te houden zodat de economie niet in een neerwaartse spiraal terechtkomt. Dat is namelijk wat er gebeurt wanneer er minder besteedbaar inkomen is, waardoor de bakker of bloemist minder klanten krijgen die ook nog eens minder uitgeven. Met als gevolg dat ook zij minder besteedbaar inkomen hebben, waardoor nog meer bedrijven minder klandizie hebben, en ga zo maar door. Voor je het weet zitten we in een volgende economische crisis.

Wat had de politiek kunnen doen om deze inflatie te voorkomen?

Natuurlijk ligt een deel van deze inflatie buiten de Haagse cirkel van invloed. Maar de politiek had wel eerder kunnen ingrijpen. Zo hadden ze bijvoorbeeld van bedrijven kunnen eisen dat ze hun winst verlagen en werkenden een groter deel van de omzet geven.

Elke loonsverhoging ónder inflatieniveau betekent eigenlijk verslechtering van je koopkracht

En dan niet een íets hoger loon, maar minstens zoveel als het percentage inflatie. Iedere loonsverhoging ónder inflatieniveau betekent namelijk verslechtering van de koopkracht – voor dezelfde euro kun je dan immers minder kopen. In cao-onderhandelingen moet er geëist worden dat de inflatie automatisch wordt gecompenseerd. Op die manier zijn mensen verzekerd van koopkrachtbehoud.

Eén machtsmiddel gaf de politiek al in de jaren negentig uit handen: kabinetten van PvdA, VVD en D66 liberaliseerden toen de energiemarkt. Waarmee ze de energiebedrijven, die tot dan toe onder democratische zeggenschap vielen, overlieten aan de grillen van de markt. Gehoopt werd dat concurrentie zou leiden tot lagere prijzen, maar inmiddels blijkt het tegendeel waar. Als de politiek nog iets te zeggen had, kon die de publieke energiebedrijven nu een tijdelijk verlies laten draaien om de energieprijzen zo laag mogelijk te houden. Dat zou veel rondpompen van geld via de energietoeslag schelen.

Dat er geen grip op de energiemarkt is, wil nog niet zeggen dat de overheid lijdzaam moet toekijken. Het kabinet mag een aanvaardbare bovengrens voor de energieprijzen bepalen en kiest daar nu ook voor dankzij druk vanuit vakbonden en linkse politieke partijen. De precieze uitwerking van dit prijsplafond is echter nog onduidelijk. Redenen voor het late handelen door het kabinet zijn onderschatting van de ernst van het probleem in combinatie met overschatting van het oplossingsvermogen van de markt.

Wat kun je zelf doen tegen deze inflatie?

Vraag je baas om eerlijke loonsverhoging, help je buurvrouw met haar energietoeslag

Inmiddels is duidelijk dat bedrijven niet vanzelf winst opgeven voor lagere prijzen en hogere lonen. Ook vanuit Den Haag komen geen zaligmakende plannen die de structurele inkomensachteruitgang tenietdoen. Dat betekent dat we het zelf moeten doen. Ga het gesprek aan met je baas en vraag om een eerlijke loonsverhoging. Als je de mogelijkheden hebt, investeer dan in de isolatie van je woning want dat loont altijd. Help je buurvrouw met het aanvragen van de energietoeslag.

Maar vooral: sluit je aan bij organisaties die een vuist vormen. Met name vakbonden kunnen het verschil maken door algemene prijscompensatie te regelen in de cao’s en door bij de politiek een minimumloon van 14 euro per uur en eerlijke winst- en vermogensbelasting te eisen. De succeskansen daarvan nemen toe hoe meer mensen samen in beweging komen op de werkvloer. Spreek dus met je collega’s, buren en vrienden over de noodzaak tot verenigen. Misschien krijg je zelfs die hardleerse oom zover.

Een eerdere versie van dit artikel verscheen op OneWorld.nl op 27 september 2022.

Ook met 'energieplafond' blijven half miljoen huishoudens kou lijden

Poetins graanblokkade: een voedselcrisis als oorlogswapen?

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Verder lezen?

Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?

Word abonnee

  • Digitaal + magazine  —   8,00 / maand
  • Alleen digitaal  —   6,00 / maand
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen

Factuurgegevens

Je bestelling

Product
Aantal
Totaal
Subtotaal in winkelwagen  0,00
Besteltotaal  0,00
  •  0,00 iDit is het bedrag dat automatisch van je rekening wordt afgeschreven.

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons