“Zodra er waterdruk was, moesten we snel alle tonnen en emmers vullen
Vervolgens draaide mijn leven om timemanagement en vooruitdenken. Als ik wilde koken moest ik eerst het water ontsmetten dat dagen in die ton had stilgestaan. Om mezelf te wassen moest ik eerst genoeg emmers naar de badkamer slepen om over mezelf heen te gieten. Kleren wassen? Eerst water koken en dan op de hand boenen. Het was tijdrovend, geldverslindend en vervuilend; tientallen plastic flessen uit de supermarkt gingen er wekelijks doorheen. Uit de kraan drinken deed bijna niemand.
Toen ik de laatste weken in een chic appartement aan de andere kant van de grote brug mocht verblijven, kon ik douchen, een wasmachine gebruiken, koffiezetten. Ik voelde me letterlijk bevrijd. Elke druppel was een zegen. Maar ik wist dat ik met deze luxe tot een dunne bovenlaag van de bevolking behoorde.
“Zelfs in nat Nederland is water geen vanzelfsprekendheid, schulden? Dan gaat ook hier de kraan dicht!
Maar de waterproblemen verschillen wereldwijd nogal. Terwijl Ynske Boersma aan de Colombiaanse Wayúu vroeg hoe ze met slechts vijftig dagen regen per jaar overleven, onderzocht Irene de Pous hoe Nederlandse boeren met natte landbouw hun toekomst veilig kunnen stellen. En wat kun je zelf doen om bewuster met water om te gaan? Een vormgever in Parijs doucht niet meer maar borstelt zichzelf. Of dat meer effect heeft dan minder vlees eten of kleding kopen, laat Leonie Hosselet zien in een overzicht van onze watervoetafdruk.
“Van wie is water eigenlijk? Burgers, overheden of van zichzelf?
De belangrijkste vraag is: hoe houden we water toegankelijk voor iedereen? Want over twintig jaar zullen we allemaal te maken hebben met serieuze problemen door consumptie, klimaatverandering en conflict.
Dit artikel verscheen eerder in OneWorld-magazine.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
