George Bush International Airport in Texas, Houston. Ik ben op doorvlucht naar Costa Rica. Tenminste, als de meneer van de douane mij goedgezind is vandaag. ‘Wat ga je doen daar?’, vraagt hij verveeld zonder me aan te kijken. Ik ga een training geven aan studenten op een universiteit. ‘Wat voor training?’, zegt hij op achterdochtige toon.
Soft skills
Op Earth University in Costa Rica zal ik, samen met collega-trainer Carrie van der Kroon, een tiendaagse training verzorgen voor honderd eerstejaars studenten en een twintigtal docenten. De prestigieuze universiteit is het Wageningen van Latijns Amerika; landbouw high-potentials uit Latijns Amerika en Afrika starten hier jaarlijks hun academische opleiding tot toekomstig environmental leader. Wij mogen soft skills als zelfbewustzijn en interculturele communicatie op het menu zetten. Gezien de uiteenlopende achtergronden van de studenten lijkt dit zeker geen overbodige luxe.
Kil
Terug naar de douane. ‘‘Een training in interculturele communicatie’’, reageer ik op zijn vraag. ‘Zo, zo, en hebben ze daar een Dutchman voor nodig?’, merkt hij op kijkend naar mijn paspoort. ‘Blijkbaar’, zeg ik nu enigszins geïrriteerd. Ik verbaas mij iedere keer weer over de manier waarop de douane in de Verenigde Staten mensen te woord staat. Met alle goede wil van de wereld is ‘kil’ de meest positieve omschrijving. Het verplicht afnemen van vingerafdrukken en de irisscan helpt hier uiteraard niet bij. Voor veel vrienden uit Latijns-Amerika dan ook vaak een reden om niet via de Verenigde Staten te reizen. De aanwezige vlaggen met ‘Welcome Visitors’ staan dan ook in schril contrast met de houding van de overheidsfunctionarissen die de bezoekers van hun land te woord staan. Alsof hun functie een direct toegangsbewijs is tot een botte behandeling van de bezoekende buitenlander.
Menselijke waardigheid
Nog enigszins beduusd loop ik richting de bagage controle en denk ik aan de bekende Nederlanders die recentelijk ook hun beroep als excuus voor onbehoorlijk gedrag aandragen. Theo Maassen die onnodig pijn veroorzaakt in Volendam met een zeer beledigende opmerking over de slachtoffers van de nieuwjaarsbrand aldaar. Giel Beelen die het publiekelijk voor gek zetten van mensen vergoelijkt met ‘alles voor de radio’. En Reinout Oerlemans die camera’s in ziekenhuizen plaatst, zonder dat patiënten hiervan op de hoogte zijn. In naam van veiligheid, publieke belang of commercieel gewin wordt hierbij aan de menselijke waardigheid compleet voorbij gegaan.
De komende weken zal ik voor OneWorld verslag doen van de trainingen op Earth University in Costa Rica.
