"Muziek is onderdeel van alles. Voor mij is religie dat ook. Ik zie dan ook niet in waarom die twee niet samen kunnen gaan." Aldus Youssou N’Dour, één van de bekendste muzikanten van Afrika. Hij wil de twee combineren op zijn album Egypt, een popalbum waarin hij zijn liefde aan de profeet Mohammed verklaart.
World Trade Center
Echter, we hebben het over 2001, het jaar van de aanslagen op het World Trade Center, waarna een explosieve globale moslim-angst wortel schiet. Omdat de artiest politiek niet met godsdienst wil mengen, besluit hij te wachten met de release van zijn album. "Ik had een gevoel dat ik dit album moèst maken", zegt Youssou in de documentaire. Omdat hij mikt op een wereldwijd publiek en beseft dat dat publiek na 9/11 misschien wel anders naar de islam kijkt, wacht hij tot juni 2004 met het uitbrengen. Na de release is de reactie in zijn thuisland Senegal niet mis; uit voorzorg wordt het album geboycot op de radio en in de winkels.
Voorvechter
Filmmaakster Elizabeth Chai Vasarhelyi legde de tegenstellingen rond het album vast in de documentaire ‘I bring what I love’ die zondag 23 november in première ging tijdens het IDFA.
 |
| Youssou N’Dour foto:CC |
In eerste instantie lijkt de muziekfilm een overzicht te geven van de carrière van Youssou N’Dour, maar gaandeweg blijkt het een hele andere kant op te gaan.
Van melige straatartiest ontpopt Youssou zich tot voorvechter van rechtvaardigheid, mensenrechten en emancipatie. De camera volgt de zanger tijdens zijn spetterende liveconcerten, waarin de combinatie van swingende afrobeat en diepe, eerlijke teksten iedereen in het hart lijkt te raken. De ‘Nelson Mandela van de muziek’ laat iedereen over de hele wereld genieten. Tot zijn nieuwe album uitkomt, en het tweede deel van de documentaire lijkt te beginnen.
Controverse
N’Dour snapt de controverse niet "Ik wil met dit album juist de Afrikaanse versie van de islam laten horen. Het was mijn bedoeling om de heiligen en verhalen uit de Afrikaanse Soefi-traditie binnen de islam te vereren met muziek." De religieuze leiders oordelen echter anders; Allah en popmuziek gaan niet samen. Of zoals iemand in de documentaire het verwoordt "Je kan niet een nummer over de G-Spot draaien en daarna Allah voorbij laten komen."
 |
| Youssou met zijn Grammy in Dakar |
Verbazingwekkend genoeg slaat het album Egypt in Amerika en Europa in als een bom, en wordt al snel voor een Emmy genomineerd. De verwarring is compleet. Waarom wordt zijn islamitische boodschap wel gewaardeerd door het Westen maar niet door zijn thuisland? Niemand wil in Senegal zelfs maar gezien worden met een cassette van het album.
Grammy
De documentaire volgt Youssou op tournee door Europa en Amerika, waar het publiek houdt van zijn nieuwe muziek. Zoveel zelfs dat het album Egypt voor een Grammy wordt genomineerd. ‘Als ik win, betekent het dat ik wel degelijk muziek mag maken over de islam,’ zegt de zanger in de film. En jawel, N’Dour wint de Grammy. En dan slaat ook Afrika om. Met de Grammy in zijn hand maakt hij een ereronde door Dakar, als vanouds toegejuicht door duizenden mensen.
De documentaire is vanaf januari 2009 in filmhuizen in Nederland te zien
Bekijk hieronder de trailer!
