Zo maak je een duurzame leren tas

Inmiddels verkoopt ze zo’n drieduizend tassen per maand. Ze worden – net als een boel andere duurzame producten – gemaakt in het Craft Resource Center (CRC) in India. “Op dit moment hebben we ongeveer honderd tassenmakers in dienst”, zegt Irani Sen. “Veel van hen hadden al ervaring voordat ze bij ons kwamen werken. Mensen zonder ervaring krijgen een trainingsprogramma.” Het salaris van de werknemers ligt boven het leefbaar inkomen.

Sen werkt nu al tien jaar samen met Baas, waardoor er een hechte vriendschap is ontstaan. Baas: “Irani was de eerste persoon met wie ik kon praten zonder woorden. Ze is een grote inspiratie voor mij. ‘Have faith’ is een belangrijke les die ik van haar leerde.” Sen: “We zijn in korte tijd snel gegroeid en dat ging met ups en downs. Maar we wilden het allebei zó graag. Dat hielp ons er doorheen.”

Om van een dierenhuid een leren tas te kunnen maken, moet de huid geconserveerd worden met chemicaliën zoals chroomsulfaat; het zogenoemde ‘looien’. “Dan blijft het leer soepel”, zegt Sen. “Helemaal zonder chemicaliën kan het looien niet, maar we gebruiken er zo min mogelijk zodat het proces zo weinig mogelijk vervuilt.” Het looiproces vindt plaats onder veilige omstandigheden voor de werknemers. “Er komen geen chemicaliën vrij.”

Het leer is afkomstig van ‘retired animals’, buffels van lokale boerderijen. Baas: “Klanten bellen ons vaak op met de vraag of de dieren het goed hebben gehad. Dan zegt Irani altijd ‘What about the people?’ In sommige looierijen zijn de arbeidsomstandigheden zo slecht dat werknemers met hun voeten in de chemicaliën staan. Hun voeten worden dus gelooid, met ernstige huidaandoeningen als gevolg.” Volgens Baas en Sen komt er wel steeds meer bewustzijn in de leerindustrie. Sen: “Ook bij de grote merken. Die gaan steeds duurzamer te werk, maar er moet nog veel gebeuren.” Baas: “Consumenten zijn ook steeds bewuster. Vroeger hadden ze nog vaak het idee dat leer een natuurlijk en schoon product was, maar de leerindustrie kan heel vervuilend zijn. Dit besef begint nu langzaamaan te komen en wij proberen daar aan bij te dragen.”