‘Zóveel racistische berichten na mijn lintje had ik niet verwacht’

Een kleine greep uit de vele reacties: ik was een ‘doodvermoeiende etnonarcist, beroepsgekwetste, beroepsracist, subsidieslurper, ophitser, blankenhater, oproerkraaier, kinderfeestverpester, Nederlandse traditieondermijner, Oranjen*g*r, Zwarte t*r*ngcrimineel, criminele uitvreter’ en een ‘ome Soros trotsmakende maatschappij ontwrichtende demoon’.

Zo deelde Forum voor Democratie een tweet waarin stond dat ik een lintje kreeg voor het ‘kapotmaken van Nederland’. JA21-raadslid Annabel Nanninga stelde vragen in de Amsterdamse gemeenteraad waarin ik als een ‘gewelddadige extremist’ werd geframed. Telegraaf-journalist Wierd Duk deelde een artikel waarin werd gesteld dat KOZP door de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) als een ‘links-extremistische’ groepering was aangemerkt.

De NCTV had dit echter lang en breed gerectificeerd en KOZP uit het rapport verwijderd, ze noemde juist de radicalisering van rechts-extremisten als veiligheidsrisico. Ze noemden nepnieuws een van de voedingsbodems van radicalisering. In 2018 had Duk reeds een opruiend artikel in de Telegraaf geschreven waarin KOZP-demonstranten, en Jerry Afriyie en ik in het bijzonder, als linkse extremisten met een radicale agenda werd geframed.

Willem-Alexander en Maxima hebben vast niet persoonlijk alle 3000 dossiers beoordeeld, dat doet een onafhankelijke commissie. Ik zie het lintje dan ook vooral als een stuk erkenning en waardering vanuit mijn familie en community, niet alleen voor mezelf maar voor al mijn metgezellen van Kick Out Zwarte Piet (KOZP), New Urban Collective en The Black Archives die zich de afgelopen jaren – soms met gevaar voor de eigen leven – hebben ingezet voor een gelijkwaardige samenleving.

Jarenlang werden we door velen weggezet als ‘zeurpieten’, ‘radicale links-extremisten’ en ‘onruststokers’. Het lintje toont aan dat dit beeld bij velen is veranderd en is een vorm van ‘eerherstel’ voor antiracisme-activisten die zijn gecriminaliseerd.

Toch houden veel Nederlanders vol dat hun land geen racismeprobleem heeft. Antropoloog Gloria Wekker schreef over deze gepassioneerde ontkenning van racisme in haar boek Witte Onschuld. Ze stelt dat de ontkenning van racisme (en haar kruispunten met gender, seksualiteit en klasse) tot agressie kan leiden. De kapot geslagen voorruit van mijn auto hangt bij de ingang van de expositie ‘Zwartheid Onder Ogen Komen’ van The Black Archives. Het symboliseert het geweld van de ‘witte onschuld’. De woede van witte mensen is niet onschuldig, maar kan levensgevaarlijk zijn en moet daarom aangepakt worden.

Tekst gaat verder onder de foto.

Na 10 jaar maatschappelijke discussie over het ‘r-woord’ racisme wordt het tijd voor een nieuw maatschappelijk gesprek over reparatie ofwel (herstel)betalingen, zowel van de Nederlandse overheid als van de steden en bedrijven die excuses hebben gemaakt én het Koningshuis. Want als je schuld bekent voor een misdaad tegen de menselijkheid, dien je ook verantwoordelijkheid te nemen om de gevolgen ervan te repareren.

Tot slot nog even over de koning. Op Koningsdag stelde Willem-Alexander dat hij het onderzoek over de rol van zijn familie in de slavernij wilde afwachten voordat hij overgaat tot excuses. Als kersverse ridder, archivist en antropoloog kan ik me daarin vinden. Ik zit niet te wachten op lege woorden op 1 juli 2023 zonder dat er een plan voor herstel(betalingen) aan is gekoppeld. Het is goed om diep de archieven in te duiken en exact uit te zoeken hoe de koninklijke familie betrokken was bij de slavernij en wat ze eraan heeft verdiend. Dit geeft de koning én ons de tijd om het te hebben over de manier waarop het onrecht dat tijdens de slavernij heeft plaatsgevonden gerepareerd kan worden.

Naar aanleiding van de racistische berichten die hij ontving, zegt Esajas aangifte te gaan doen van racisme.