Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld.
Word abonnee
Op 22 augustus kondigde de burgemeester van Gorinchem aan geen ‘urban’ acts te willen op het Zomerfeest, na een opstootje vorig jaar bij een optreden van Broederliefde. Dit is niet de eerste keer dat het woord ‘urban’ als dog whistle wordt gebruikt voor ‘zwart’. Het is een vrij transparante manier van de organisatie om zichzelf in te dekken tegenover de kritiek te discrimineren.
De muziek van dj-duo Oakmadness wordt op de site van het Zomerfeest zo omschreven: ‘Van het zomerse, zwoele latin tot het stevige progressive. Van het oldschool R&B tot het swingende Moombathon en een vleugje Trap.’ Al deze genres vallen onder ‘urban’. Sterker nog: deze genres hebben grote overlap met de muziek van Broederliefde. Toch heeft de organisatie geen bezwaar tegen dit dj-duo.
Waylon, die op het Songfestival vier donkere jongens met een cowboy-outfit vanaf een podiumpje instrueerde om te krumpen, en duidelijk is geïnspireerd door jazz en funk, zou toch het boegbeeld van ‘urban’ moeten zijn? Toch staat ook Waylon op het programma. Het gaat de organisatie namelijk niet om het genre ‘urban’, er staan genoeg urban-acts op het programma. Maar die zijn alleen ‘veilig’ als het witte acts zijn. Het lijkt bijna alsof ze rond de tafel hebben gezeten en zich hebben afgevraagd: ‘hoe houden we al die gevaarlijke allochtonen buiten?’
“Het lijkt alsof ze rond de tafel hebben gezeten en zich hebben afgevraagd: 'hoe houden we al die gevaarlijke allochtonen buiten?'
Op het zesdaagse Zomerfeest zijn alle acts volledig wit (en treedt overigens maar één vrouwelijke act op), op twee acts na: Freddy Moreira, en de helft van een duo genaamd Dansado en de Feest[n-woord]. Ik heb mijn hele leven gewenst dat ik een feest-n-woord kon zijn. Maar ach, verschil moet er zijn, de ene n-woord is de andere niet. Iemand die zichzelf feest-n-woord noemt heeft natuurlijk overduidelijk zelfspot. Dat is gelukkig niet zo’n Quincy Gario-achtig type, dát is ‘één van de goeien’. Wanneer je witte buurvrouw zegt dat Zwarte Piet volgens haar Surinaamse collega helemaal niet racistisch is, dan heeft ze het over een feest-n-woord. Knuffelmarokkaan, excuustruus en feest-n-woord, voor elk geweten wat wils. Is het de schuld van deze ene zwarte jongen dat er vooroordelen zijn jegens donkere ‘urban’ personen? Nee. Is het feit dat één van de twee zwarte acts zichzelf feest-n-woord noemt een perfecte reflectie van welke vormen van zwarte acts een ‘risico’ vormen en welke niet? Jazeker.
Er zitten nog wel meer gaten in die ‘risicoprofielen’. Kees van Hondt staat er ook, bij wiens optredens er traditiegetrouw massaal takken van bomen worden gerukt om de lucht in te gooien. Hij werd door de enorme troep van opblaasbootjes, ballonnen en takken die hij achterliet bijna niet meer uitgenodigd bij de Vierdaagsefeesten in Nijmegen. Toch ‘begreep de organisatie dat het bij de act hoort’, en ‘neemt de organisatie nu zelf verantwoord gesnoeide takken mee’ (nee, dit verzin ik niet). Daar waar het bij Broederliefde bij één kans blijft, mag een witte act rustig zijn gang gaan en worden de vernielingen die hij inspireert en aanspoort zelfs ondersteund door de organisatie. Broederliefde staat niet bekend om rellen bij hun optredens, en wat meer beveiliging zou sowieso elke rel kunnen verhelpen. En toch wordt een hele verzameling muziekgenres op basis van dit ene incident geweerd. Iemand die bekend staat om de troep die hij achterlaat wordt keer op keer opnieuw gevraagd, en krijgt enkel een lichte tik op de vingers.
Je zou kunnen betogen dat het simpelweg draait om de drukte die Broederliefde trekt, maar dan zou de organisatie niet het gehele ‘urban’ genre afzweren. Van Hondt is gewoon Van Hondt, maar Broederliefde staat opeens symbool voor de hele groep. En waar kennen we dat van?
Laat ik even duidelijk zijn: voor mijn part gooien de bezoekers van Kees van Hondt het hele Lingebos op het podium. Maar als zwarte ‘urban’ acts niet hetzelfde voordeel van de twijfel krijgen, en op dezelfde manier gefaciliteerd worden als Kees ‘pleur even een Dixi de lucht in’ van Hondt, dan gaat dit niet over ‘risico’, maar over kleur.
“Dit gaat niet over risico, maar over kleur
Weet je wie ook te ‘urban’ was voor MTV in de Verenigde Staten? The King of Pop, Michael Jackson. Het duurde in de jaren 80 zo lang voordat zwarte artiesten op MTV vertoond werden, dat David Bowie er iets van zei. In 2018 zitten we in precies dezelfde situatie. Als je als act hier bent uitgenodigd, en je hebt ook maar een klein beetje van je muziek te danken aan ‘urban’ invloeden, zou ik mijn optreden afblazen. Wees die David Bowie, trek je bek open, zeg er wat van. Dat is de enige manier waarop we onze bestuurders verantwoordelijk kunnen houden voor dit verkapte racisme. Maar ik zal natuurlijk wel weer te veel zeuren. De ene n-woord is de andere niet.
Verder lezen?
Rechtvaardige journalistiek verdient een rechtvaardige prijs.
Maak jij OneWorld mogelijk?
Word abonnee
- Digitaal + magazine — € 8,00 / maand
- Alleen digitaal — € 6,00 / maand
Terugkerende klant? Klik hier om in te loggen
Heb je een waardebon? Klik hier om je code in te vullen
