Achtergrond

Wereldjongeren: aan het werk … of niet?

Waar dromen jonge mensen op de hele wereld over? Wat doen ze om die dromen te verwezenlijken en welke obstakels moeten ze overwinnen? Deze week vertellen de Roemeense Stefan en de Nederlandse Ellen over sollicitatiegesprekken en hun zoektocht naar een baan.

Door 16 augustus 2017
Dit artikel krijg je cadeau van OneWorld. Word abonnee
In elk land ziet die zoektocht er anders uit. Uit cijfers van de International Labour Organization, een organisatie van de Verenigde Naties die zich bezighoudt met arbeidsvraagstukken, blijkt dat de jeugdwerkloosheid in Roemenië veel hoger ligt dan in Nederland. 20 tot 28 procent van de Roemeense jongeren tussen de 15 en 24 jaar zocht in 2016 tevergeefs naar werk. In Nederland is dat percentage ruim de helft lager.

Je zou op grond van die cijfers denken dat Stefan meer moeite heeft dan Ellen om een baan te vinden, maar het tegendeel blijkt het geval. Stefan maakte zijn middelbare school af en werkt sindsdien, met hulp van de coaches uit het SOS jongerenhuis waar hij woont. Ellen is net afgestudeerd en vroeg een uitkering aan terwijl ze zoekt naar werk.

Stefan Nistor (20)

Stefan woont in een jongerenhuis van SOS Kinderdorpen in de Roemeense hoofdstad Boekarest. Hij kwam daar terecht nadat zijn moeder was overleden; zijn vader kon door alcoholproblemen niet voor de kinderen zorgen. Eén van zijn zussen woont ook in het SOS jongerenhuis, zijn andere zussen en broers wonen buiten de stad. Stefan heeft de middelbare school afgerond en sindsdien verschillende baantjes gehad. Hij werkt nu drie tot vier dagen per week als receptionist bij een indoor speeltuin.

“

Er was altijd wel iemand in mijn netwerk die ervoor zorgde dat ik ergens op gesprek kon komen

“Hoewel ik niet heb gestudeerd, heb ik nooit moeite gehad om werk te vinden. Je moet tijdens een sollicitatiegesprek vooral laten zien dat je ervoor gaat. Als je lui of afwachtend bent, gaat het niet lukken, zelfs al heb je gestudeerd. Maar goede contacten helpen ook. Er was altijd wel iemand in mijn netwerk die ervoor zorgde dat ik ergens op gesprek kon komen. Zo wisten ze bij SOS Kinderdorpen dat ik goed was in fietsen repareren. Toen ze een vacature voorbij zagen komen van een fietsenmaker, wisten ze bij wie ze moesten zijn. Zo kwam ik aan mijn eerste baantje.
Daarna werkte ik bij een callcenter en nu zit ik al anderhalf jaar bij een indoor speeltuin, waar we ook kinderfeestjes organiseren. Vier van mijn vrienden werkten daar en toen er een plek vrijkwam regelden ze een gesprek. Het hielp enorm dat ik tijdens dat gesprek goed met de manager kon opschieten. Eerst werkte ik er als spelbegeleider, dan legde ik kinderen uit hoe alles werkt, en nu ben ik receptionist.

Ik werk de ene week drie dagen en de andere week vier. Daarom wil ik er een baantje bij zoeken. Waarom zou ik geen zes of zelfs zeven dagen werken? Dan kan ik meer sparen. Ik hoop dat ik aan de slag kan bij Starbucks, waar op dit moment een vacature is. Een vriendin van me werkt daar, en ze gaat proberen of ik daar op gesprek kan.

Tijdens een sollicitatiegesprek ben ik meestal erg kalm en vertel ik wat mijn kwaliteiten zijn. Ik vind van mezelf dat ik goed kan communiceren, ook in het Engels. Het helpt dat ik al veel werkervaring heb.

Boekarest is het meest stedelijke gebied van Roemenië en door de grote handelsmarkt is de vraag naar geschoolde werknemers er groter dan elders in het land. Eind 2016 was de geregistreerde werkloosheid in de hoofdstad de laagste van het hele land.
De meeste jongeren gaan meteen na de middelbare school studeren en pas daarna werken, ik doe het andersom. Ik wil nu graag werken, maar uiteindelijk wil ik terug de schoolbanken in. De coaches van SOS Kinderdorpen helpen me daarbij. Ik presenteer mijn ideeën en ze helpen me een goede keuze te maken. Liefst zou ik sportleraar worden, maar het lijkt me ook leuk om chauffeur te worden bij Black Cab, een high class taxi. Dan kan ik genoeg geld sparen voor een eigen woonruimte in Boekarest en dat is uiteindelijk mijn doel. Ik heb er vertrouwen in dat het goed komt.”
Ellen Hengstman (28)

Ellen woont in Amsterdam met drie huisgenoten. Ze heeft in februari haar master Kunstgeschiedenis afgerond en is eerstegraads docent, maar wil uiteindelijk niet het onderwijs in. Liever wordt ze trainer of rondleider. Ze zit nu in een trainerspool bij de Nationale Jeugd Raad (NJR) om dat laatste te bereiken. Via internet en via haar eigen netwerk zoekt ze naar een baan, maar ze heeft nog niets gevonden. Daarom krijgt ze drie maanden een uitkering. Samen met de opdrachten voor de NJR kan ze de komende tijd haar huur betalen.

“

Ik moet van het idee afstappen dat ik meteen een leuke baan vind

“Ik ben net afgestudeerd en heb nu een uitkering. Het is soms eenzaam. Ik zit vaak thuis of op mijn laptop in koffietentjes naar vacatures te speuren en ik vraag aan mensen of zij misschien iets weten. Het liefst had ik een tijdelijke baan, iets in een koffietentje. Maar ik heb problemen met mijn rug, waardoor ik niet lang kan staan.

Ik moet van het idee afstappen dat ik meteen een leuke baan vind. Het belangrijkste is dat ik mijn huur kan betalen en dat het iets bijdraagt aan trainer of rondleider worden. Tijdens sollicitatiegesprekken breng ik altijd naar voren dat ik enthousiast ben. Ik kan mensen meekrijgen en vind mezelf ook wel grappig. Maar dat is lastig om te bewijzen, omdat ik nog geen aantoonbare ervaring heb.

Ik wil geen docent worden, al is dat waarvoor ik ben opgeleid tijdens mijn master Kunstgeschiedenis. Toen ik stopte met mijn studie psychologie, wilde ik vooral een studie gaan doen waarbij ik in Groningen kon blijven wonen, waar ik toen studeerde. Ik koos voor een bachelor Kunst, Cultuur en Media, omdat de mensen me heel erg aanspraken. Toen ik de opleiding had afgerond, kwam ik tot de conclusie dat mijn passie niet bij kunst lag maar bij entertainen. Ik ben een onderwijsopleiding gaan doen, de master Kunstgeschiedenis. Ik vind het leuk om met jongeren te werken en hoopte dat ik als docent veel ruimte had om bij hen te werken aan zelfontwikkeling, maar dat is niet het geval in het onderwijssysteem. Het is meer politieagent spelen en voor dit vak moest ik hard mijn best doen om leerlingen te enthousiasmeren. Ik sta open voor een tijdelijke baan in het onderwijs. Maar dan liever in het praktijkonderwijs of MBO. Daar heb je communicatievakken of een vak in burgerschap en is er ruimte voor die zelfontwikkeling.
Onderwijs is een belangrijke factor bij het vinden van werk. Volgens cijfers van de EU heeft 30,1 procent van de werkende Roemeense jongeren (15 – 24 jaar) tenminste de bovenbouw van de middelbare school afgerond. In Nederland is dit percentage bijna dubbel zo hoog. Daarbij speelt mee dat Nederland een van de EU-lidstaten is waar de leerplicht het langst duurt.
Het lijkt me leuk om trainersacteur in bijvoorbeeld de zorg te worden. Dan speel je situaties na waar zorgverleners op moeten reageren, zodat ze leren nadenken over hun eigen handelen. De lessen didactiek van mijn opleiding komen dan goed van pas. Ik zit in de trainerspool van de Nationale Jeugd Raad, waar ik word opgeleid tot trainer en een kleine vergoeding krijg voor opdrachten. Maar ik zou ook graag improvisatie-toneellessen volgen. Mijn ouders weten dat en mijn moeder heeft aangeboden om de lessen te betalen. Ik start in september.

Dat is een mooi voorbeeld van hoe mijn familie en vrienden me proberen te helpen. Ze vinden het dapper dat ik iets wil doen waarvoor ik niet gestudeerd heb. Mijn schoonvader heeft me in contact gebracht met iemand die ook trainer is, iedereen biedt aan mijn sollicitatiebrieven na te kijken, en ik praat veel met mijn broer, die ook op zoek is naar werk. Het is superfijn dat iedereen zich zo inzet. Inmiddels mag ik op sollicitatiegesprek bij de Heineken Experience, daar zoeken ze mensen die rondleidingen geven. Ik heb er vertrouwen in dat ik na drie maanden uitkering een baan heb.”

Dit artikel is het derde deel in de serie ‘Wereldjongeren’ in samenwerking met SOS Kinderdorpen. Het vierde deel van de serie verschijnt volgende week en gaat over het wel of niet op jezelf wonen. Lees hier deel 1 (opleiding) en deel 2 (stage). 

In het kader van Wereldjongerendag (12 augustus) laat SOS Kinderdorpen deze maand jongeren aan het woord over hun dromen en uitdagingen. De organisatie ontwikkelt voor kwetsbare jongeren werkgelegenheidsprogramma’s om hen naar werk en een zelfredzaam bestaan te begeleiden.

Ik wil dat OneWorld blijft bestaan

AbonneerDoneer

Lees je bewust met OneWorld en draag bij aan een rechtvaardige wereld.

Dat kan al vanaf 6 euro per maand

Lees en steun

Ontvang onze beste verhalen in je mailbox

Volg ons