De mensen in het noorden van Ghana zijn gefascineerd door bloed. Op de markt worden dan ook allerlei medicijnen verkocht die de aanmaak van bloed stimuleren. Blood tonic staat er met grote letters op de flesjes. Restores appetite and vitality.
Klinkt goed. Als je van een patiënt in het ziekenhuis het bloed onderzoekt en je vertelt hem dat het bloed goed is, dan veert hij uit zijn stoel, als ware hij instantaan genezen. Bloed goed, al goed.
Dat leidt overigens ook tot een probleem, want niemand wil in het noorden van Ghana bloed doneren voor een bloedtransfusie. Voor een vrouw die bij de bevalling teveel bloed verliest is meestal nog wel een familielid bereid om bloed te doneren. Maar de meeste bloedtransfusies zijn nodig voor de kleine kinderen met malaria.
Liefdadige priester
Als zo’n meisje van twee met haar zus van twaalf bij de kliniek aankomt is het meestal al wat aan de late kant. Het kind ademt als een dolle om met het laatste restje bloed nog zuurstof naar alle organen te krijgen. Als ze niet snel een transfusie krijgt zal ze zeker sterven. Haar zus heeft een ongeschikte bloedgroep en verder is er geen familie in de buurt.
Meestal is er uiteindelijk wel ergens een dankbare patiënt te vinden wiens leven je net hebt gered die bereid is zich te laten overtuigen, maar al te vaak eindig je weer met de priester aan de naald. De priester heeft gelukkig bloedgroep O negatief, de universele donor. Met bloed dat voor iedereen geschikt is lijkt hij bijna voorbestemd voor zijn liefdadige werk.
Een bijzonder sapje
Niet iedereen is echter zo altruïstisch ingesteld. In het dorp naast het ziekenhuis zijn verschillende mensen die hun bloed doneren voor een flinke som geld. Omgerekend vragen ze ongeveer twintig euro. In Afrika is alles te koop.
Ein ganz besonderer Saft, zegt Mephisto over bloed in de Faust, en dat is het in Ghana zeker: een heel bijzonder sapje.