Alarmerende signalen klimaatverandering
Ook deze zomer zijn de voortdurende alarmerende signalen van toenemende klimaatverandering klip en klaar. Boeren zaten met het handen in het haar door de aanhoudende droogte, Nederland ging gebukt onder de langste hittegolf sinds het begin van de metingen en zowel nationaal als internationaal werden weerrecords verbroken. Tot overmaat van ramp bleek ook nog eens dat het smelten van het ijs op Groenland in een onomkeerbare stroomversnelling is geraakt.
Klimaat grootste zorg onder jongeren
Het is dan ook niet verrassend dat, zelfs ten tijde van de coronapandemie, klimaatverandering de grootste zorg is van jongeren. Dat geldt tevens voor Nederlanders in het algemeen, zo blijkt uit recent onderzoek van onderzoeksbureau TNS Kantar. Jongeren realiseren zich maar al te goed: als we te lang blijven polderen voor een daadkrachtig klimaatbeleid, dan komt diezelfde polder op een gegeven moment door klimaatverandering onder water te staan.
Politieke daadkracht ontbreekt
Toch blijkt dit scenario nog niet overal ten volle door te dringen. De groeiende ‘klimaatzorgen’ van jongeren vertalen zich nog niet in extra (politieke) daadkracht om klimaatverandering tegen te gaan. Zo is het, in tegenstelling tot meer vooruitstrevende landen als Frankrijk en Duitsland, nog altijd wachten op ambitieuze klimaatmaatregelen om op een duurzame manier uit de huidige economische crisis te komen. In plaats van ambitieuze klimaatmaatregelen werd in Nederland vanwege de coronacrisis de invoer van het meest effectieve instrument voor uitstootreductie, de CO2-heffing, met 3 jaar uitgesteld. Het kabinet wil namelijk de industrie ontzien.
Dus terwijl de ontwrichtende gevolgen van klimaatverandering zich in toenemende mate aan ons presenteren, lijken economische belangen nog steeds verkozen te worden boven het toekomstig welzijn van de jonge generaties en de planeet. Op deze manier verworden jonge generaties sluipenderwijs tot het dorre hout waar de klimaatcrisis haar zeis door zal halen.
Henk Krol junior
Om dit te voorkomen moeten jonge generaties een voorbeeld nemen aan de bescherming van dat andere ‘dorre hout’, de risicogroepen in de coronacrisis. Zo zagen de risicogroepen zich tijdens de intelligente lockdown enorm gesteund door Henk Krol, die met flair hun belangen verdedigde tegen ‘leeftijdsdiscriminatie’ in de zorg en al te vroege versoepelingen. Ook de jonge generaties zouden gebaat zijn bij een soortgelijke politiek ambassadeur. Een soort ‘Henk Krol junior’, die het niet laat gebeuren dat economische belangen in het heden het toekomstperspectief van jonge en toekomstige generaties bezoedelen.
Ruimte voor extra klimaatinvesteringen
Onder aanvoering van deze politieke ambassadeur moet voor Prinsjesdag gepleit worden voor flink wat extra miljarden voor een duurzaam herstel van de economie. Alle seinen staan hier per slot van rekening voor op groen. Het Planbureau voor de Leefomgeving en de Raad voor de Leefomgeving en Infrastructuur hebben reeds laten zien dat er legio investeringsmogelijkheden zijn die zowel economisch soelaas bieden op de korte termijn, als ook een bijdrage leveren aan een duurzame toekomst. Daarnaast heeft de Nederlandsche Bank aangegeven dat het afbetalen van de coronaschuld, die inmiddels is opgelopen tot 55 miljard euro, gerust over enkele generaties kan worden uitgesmeerd. Er is dus wel degelijk ruimte voor extra klimaatinvesteringen.
Het uur U
Het is voor de jonge generaties het uur U: het moment om de bakens te verzetten. Prinsjesdag wordt sober dit jaar, maar laten we dan in ieder geval de investeringen die we doen optimaal renderen voor de economie én het klimaat, en dus ook voor de jongeren.
