The Lord’s chemicals store
In Ghana worden meer dan tachtig talen gesproken, maar de officiële taal is Engels. De subtiele verschillen met het Brits Engels zijn soms vermakelijk. Om woorden kracht bij te zetten herhaal je ze. Een klein beetje wordt dan small small en iets wat echt groot is big big.
Niet alleen de taal, maar ook het geloof namen de Ghanezen van de Engelsen over. Het mooiste voorbeeld van deze gezamenlijke erfenis zie je in de namen van de winkels. Op een gegeven moment ben ik ze gaan verzamelen. Mijn favorieten waren de namen die een combinatie vormden van christelijke spreuken en heel aardse bedrijvigheid. Wat te denken van The blood of Jesus Beauty salon? Blasfemie? Nog erger is dan misschien The Hand of God Laundry service. Mijn ervaring met de weerbarstigheid van de techniek meende ik te herkennen in de lokale computerwinkel Gods’ will Computer enterprises. Veruit mijn favoriet in ons dorp Garu was echter the Lord’s Chemicals store, waarbij vooral de subtiele vermelding licensed chemical seller me iedere ochtend een glimlach ontlokte.
Omdat ook Ghana zich niet onttrekt aan de vaart der volkeren, willen veel kinderen op het platteland graag Engels leren. Zo kwam het dat ik tijdens mijn ochtendwandeling een hele roedel leerlingen van een jaar of tien trof, samen met hun leraar Engels. De leraar schoof een schattig jongetje naar voren en vroeg of ik het goed vond dat één van zijn pupillen een stukje met me mee liep om te oefenen in een kort gesprekje.
Ik ben de beroerdste niet en stemde toe.
‘What’s your name?’ vroeg de jongen verlegen.
‘David’, zei ik. ‘What is your name?’
‘Tom’, zei de jongen. ‘Where are you from?’
‘The Netherlands’, zei ik.
De jongen knikte en we liepen verder. Toen keek hij me aan en vroeg:
‘What’s your goal in life?’
Ik wist even niet wat ik moest zeggen, maar het jongetje van tien bleef me echter streng aankijken.
‘What’s your goal in life?’ herhaalde hij.
Geef daar maar eens antwoord op, wandelend over de savanne, dinsdagochtend om half acht.
David van Bodegom