Ongelijkheid vergroot kans op conflict
Gelukkig is er genoeg empirisch onderzoek beschikbaar om Blok’s visie te weerleggen. Oxford hoogleraar Frances Stewart deed onderzoek naar groepsidentiteiten. Groepsidentiteiten neigen tot conflict indien deze identiteiten overlappen met ongelijkheid. Volgens Stewart neemt de kans op (gewapend) conflict toe als er grote verschillen zijn tussen groepen in een samenleving. Deze ongelijkheid kan economisch zijn, denk aan bezit, inkomen en werk, of sociaal door ongelijke toegang tot basisvoorzieningen. Maar er zijn ook verschillen in politieke mogelijkheden en macht en er is culturele ongelijkheid door verschillen in erkenning van taal, religie en gewoonten. Politieke mobilisatie van groepen, als je het negatief zegt ‘ophitsing’, is vooral aannemelijk als er sprake is van een hardnekkige politieke en economische ongelijkheid tussen groepen.
Zit het in ons DNA of in ongelijkheid?
Blok zoekt de oorzaak van conflicten in multiculturele samenlevingen in het DNA van de mens, Stewart in de ongelijkheid tussen groepen en de grieven die daaruit voortkomen. Zo’n verschil in analyse is bepalend voor het beleid om etnische en religieuze conflicten te voorkomen en op te lossen. Blok lijkt vanuit zijn politiek pragmatische houding meer te pleiten voor een homogene samenleving. We zouden ons onbekende mensen liever buitensluiten. Stewart pleit op basis van zijn empirische onderzoek juist voor een inclusieve samenleving waarbij de politiek de oorzaken van onrecht en uitsluiting bestrijdt.
VN en Wereldbank: perceptie van ongelijkheid weegt net zo zwaar als feitelijke uitsluiting
Ook het gezaghebbende ‘Pathways for Peace’ rapport van de VN en de Wereldbank pleit voor zo’n inclusieve benadering. Het rapport beschouwt het mobiliseren van percepties van uitsluiting en onrecht die voortkomen uit ongelijkheid tussen groepen als “één van de grootste risico’s op geweld” in onze tijd. De perceptie van ongelijkheid tussen groepen in de politieke mobilisatie van groepen weegt minstens zo zwaar weegt als feitelijke uitsluiting en onrecht.
Geen empirisch bewijs voor stelling Blok
Blok heeft natuurlijk gelijk dat mensen soms geneigd zijn veiligheid in hun eigen groep zoeken. Maar dat is niet zozeer genetisch bepaald; binnen groepen delen mensen emoties, geschiedenis, verhalen van vernedering, frustraties of identiteiten die hen motiveren om collectief in actie te komen op heel verschillende wijzen. De overtuiging dat spanning tussen groepsidentiteiten genetisch bepaald is mist niet alleen een empirische basis, het is ook een gevaarlijke misvatting die geen antwoord biedt op, maar juist voeding geeft aan het mobiliseren van percepties van uitsluiting en onrecht.
Kamerdebat
Het Kamerdebat over de uitspraken van Blok moet daarom geen ritueel woordenspel worden tussen een minister en de woordvoerders van oppositie- en regeringspartijen. Het moet gaan over de fundamentele vraag hoe we, in Nederland en daarbuiten, omgaan met de percepties van uitsluiting en onrecht en hoe we aankijken tegen de oorzaken van conflicten die voortvloeien uit de ongelijkheid tussen groepen.
Pak uitsluiting, ongelijkheid en onrecht aan
Laten we niet vergeten dat de regering zich in het verband van de VN heeft verbonden aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelen. Eén van die doelen is het realiseren van een inclusieve en vreedzame samenlevingen door uitsluiting, ongelijkheid en onrecht aan te pakken. Als het goed is, wordt daaraan gewerkt door het gehele Nederlandse kabinet. Over de vraag of dat inclusief Blok is, mag geen enkele twijfel bestaan.
Jan Gruiters is algemeen directeur van vredesorganisatie PAX
