Extreem weer
Kijk naar Malawi. Wie daar is geboren, moet sowieso al veel hobbels nemen in zijn leven. De helft van de mensen leeft er onder de armoedegrens, 18% is zelfs ondervoed. Het land telt bovendien slechts 0.02 artsen op elke 1.000 inwoners. Ter vergelijking: in de EU zijn dat er 3.57 per 1.000 mensen.
Amref werkt hier al jaren aan het verbeteren van de zorg. En al ging het met kleine stappen, we kwamen wel degelijk vooruit. Helaas staat die positieve ontwikkeling onder druk. De oorzaak: de klimaatcrisis, die tot extreme weersomstandigheden leidt. Met alle gevolgen voor de volksgezondheid van dien.
Om concreet te zijn: in februari 2022 kwam tropische storm Ana voorbij, op de voet gevolgd door orkaan Gombe. Aardverschuivingen en hevige overstromingen verwoestten sanitaire voorzieningen, waardoor het drinkwater vervuild raakte. Met een uitbraak van cholera als gevolg.
“"Mensen in Malawi dragen niet bij aan de opwarming van de aarde, maar krijgen wel de rekening gepresenteerd. Hoe pijnlijk ook, dat moeten we erkennen"
Cholera en malaria
En Ana en Gombe waren nog maar het begin. Afgelopen maart was het wéér raak; nog ernstiger dan eerst. Orkaan Freddy kwam, bizar genoeg, twee keer aan land en veroorzaakte een ravage. Honderden mensen stierven, vele duizenden raakten gewond of dakloos – of allebei.
Het aantal cholera-besmettingen loopt sinds Freddy bovendien nóg harder op. Sinds maart 2022 raakten 53.660 mensen besmet, van wie er 1.660 stierven. Dat maakt het de dodelijkste uitbraak in de geschiedenis van het land.
De laatste weken krijgen we bovendien meldingen dat het aantal gevallen van malaria toeneemt. Veel klamboes zijn namelijk weggespoeld door de storm en de hevige regen, en mensen slapen onbeschermd. Wat dit alles nog erger maakt, is dat zieken of gewonden nauwelijks toegang hebben tot medische zorg: ziekenhuizen zijn beschadigd of onbereikbaar.
Alsof ze niet bestaan
Samen met het Malawische ministerie van Gezondheid, dat overweldigd is door de gevolgen van de orkaan, werkt Amref Flying Doctors in Malawi aan het verstrekken van schoon drinkwater en muggennetten. Ook hebben we medisch personeel ingezet, dat zoveel mogelijk zieken en gewonden behandelt.
We doen ter plekke dus wat we kunnen. Wat ik echter heel wrang vind, als ik online door het nieuws scrol of ’s avonds het journaal aanzet, is dat er nauwelijks aandacht is voor deze ramp. Het is bijna alsof ze niet bestaan: die kinderen die hun ouders hebben verloren, dat dorp dat van de aardbodem is weggevaagd, al die mensen wiens leven kapot is.
Rekening is voor Malawi
Maar al zien we ze niet, ze zijn er wél. En ze moeten geholpen worden. Niet alleen omdat dat het enige menselijke is om te doen, maar ook omdat wij, westerse landen, dat aan hen verplicht zijn.
Om voor de laatste keer wat cijfers te noemen: Nederlanders stoten per hoofd van de bevolking 8,4 ton CO2 uit per jaar, mensen in Malawi 0,1 ton per persoon. En als we uitzoomen: de EU is jaarlijks verantwoordelijk voor de uitstoot van 2.727.970 kiloton CO2, bijna twee miljoen meer dan heel Oost-Afrika, dat op 823.770 kiloton uitkomt. Malawi neemt daarvan een verwaarloosbare 1.450 kiloton voor zijn rekening.De conclusie: mensen in Malawi dragen niet bij aan de opwarming van de aarde, maar krijgen wel de rekening gepresenteerd. Hoe pijnlijk ook, dat feit moeten we erkennen. En we moeten ernaar handelen – het bieden van hulp is in dit geval het minste.
De conclusie: mensen in Malawi dragen niet bij aan de opwarming van de aarde, maar krijgen wel de rekening gepresenteerd. Hoe pijnlijk ook, dat feit moeten we erkennen. En we moeten ernaar handelen – het bieden van hulp is in dit geval het minste
