Zo haalde John Keronze bijna 50.000 euro op in Kenia

Vijfentwintig jaar geleden leefde circa 93 procent van de armste mensen in lage-inkomenslanden. Dat is flink veranderd. Van de armste mensen ter wereld leeft nu ongeveer 72 procent in stabiele middeninkomenslanden. Deze landen maken een economische groei door, waar een deel van de bevolking niet van profiteert. Daardoor wordt de inkomensongelijkheid groter. Er zijn bijvoorbeeld enorme inkomensverschillen in Kenia, India en Ghana. “Juist in die landen waar economische groei is, valt lokaal veel te halen”, vindt Wilde Ganzen. “Dat is ook nodig, voor het geval internationale subsidies wegvallen.” 

Keniaanse projecten hebben zelf de controle

De Keniaanse Caesar Ngule (35) is het daarmee eens. “We hebben genoeg mogelijkheden om in eigen land fondsen te werven, en tegelijkertijd zien we een daling in financiën uit het buitenland”. Ngule kwam al op jonge leeftijd in aanraking met ontwikkelingsvraagstukken, toen Unicef water in zijn geboortedorp bracht. Dat wekte zijn interesse dusdanig dat hij verschillende ontwikkelingsstudies volgde, zoals community development, projectplanning en management. Inmiddels werkt hij als projectleider bij de Kenya Community Development Foundation (KCDF), een organisatie die voor een andere aanpak pleit. Volgens KCDF moeten Keniaanse projecten zélf controle hebben over wat er gebeurt, en hoe dat gebeurt.  “Keniaanse organisaties moeten zich realiseren dat een buitenlandse partnerorganisatie ze niet altijd blijft steunen, en wat doe je wanneer die hulp verdwijnt?”, vraagt Ngule zich af. “Wij willen dat organisaties meer controle krijgen over het oplossen van gemeenschapsproblemen, zonder dat ze op iemand anders te hoeven vertrouwen. Daarom organiseren wij in Kenia met behulp van Wilde Ganzen de Change the Game Academy.”

De training duurt ongeveer zes maanden, en bestaat uit online en offline cursussen, praktijkopdrachten en bijeenkomsten. In april en september beginnen  nieuwe trainingen, waar minstens twintig verschillende organisaties verspreid over heel Kenia aan meedoen.

“Tijdens de trainingen werken we vooral aan de houding van organisaties,” vertelt Ngule. “Sommige organisaties krijgen al jarenlang geld uit het buitenland. Ze zijn gewoon geraakt om een voorstel te schrijven en geld te krijgen. Het is voor hen echt even omschakelen om het fondsenwerven ineens allemaal zelf te doen.”

Durf te vragen

Ngule is blij met wat hij ziet: “De resultaten zijn tot nu toe erg goed. De African Divine Church (ADC), die zich inzet voor kinderrechten en beter onderwijs, had bijvoorbeeld nog nooit eerder geld opgehaald in Kenia zelf. De kerk was volledig afhankelijk van buitenlandse fondsen, en had geen idee waar ze moest beginnen. Na de training heeft ADC meer geld opgehaald dan alle andere  participanten.”

John Keronze is pastoor en fondsenwerver bij ADC. Hij volgde de fondsenwerving-trainingen bij Ngule. “Change the Game is een echte eye opener voor me geweest,” vertelt hij. “Ik heb geleerd dat wij ruimschoots mogelijkheden hebben om zelf voor verandering en ontwikkeling te zorgen. Wij zijn een grote kerk, dat helpt wel, want mensen vertrouwen ons. Daarnaast hebben we toch een soort autoriteit, want we staan goed bekend en hebben ongeveer anderhalf miljoen leden. Tot nu toe hebben we 5,4 miljoen Keniaanse shilling opgehaald (ongeveer 49.000 euro). Dat hadden we nooit durven dromen.”

De  belangrijkste les volgens Keronze is dat je moet durven vragen. “Elk lid van een gemeenschap is een potentiele donateur of supporter. Iedereen kan deelnemen aan projecten, ook mensen die in armoede leven. In onze kerkgemeenschap doen mensen die geen financiële bijdrage kunnen leveren vrijwilligerswerk. Zij helpen bijvoorbeeld bij het bouwen van een klaslokaal. Of ze vervullen een coördinerende functie. Weer anderen geven producten aan ons die zij kunnen missen, zoals eieren of bananen.”

Altijd bedanken

Voor iedereen die ook wil fondsenwerven in eigen land heeft Keronze advies: “Potentiële donateurs in Kenia hebben vaak geen vertrouwen in lokale projecten. Houd ze daarom altijd op de hoogte van de vorderingen van het project. Wij schrijven voortgangsrapporten, en vertellen in de kerk hoe het gaat. In de toekomst willen we graag een online platform, op Facebook bijvoorbeeld. Dat is helaas nog niet gelukt in verband met slecht internet. Mijn laatste en misschien wel belangrijkste advies: bedank je donateur of vrijwilliger altijd, hoe klein de bijdrage ook is. Zo houd je ze betrokken.”